22 novembre 2012

Parlant amb les estrelles

Iaia, abans pensava que la meva vida seria perfecte, sense maldecaps ni desil·lusions, sense llàgrimes. Pensava que l'amor em copsaria de tal manera que tot seria extraordinari. Pensava en una espècie de món on la música sona, on els colors s'intensifiquen, on cada gota de vida passa pel meu costat... però iaia, ara em veig ballant enmig d'una foscor que m'acobarda, no trobo il·lusió, ni ganes de vida, tot fa pujada i tot és confusió i tristesa i soledat i dolor i ràbia... 
I ara, et busco... busco aquella protecció, aquella mirada, aquella pell... et busco en tot, en les meves accions, en les meves decisions, en els meus dubtes, et busco i et busco però no et trobo...

22 août 2012

pasando el tiempo sin pasar


El tiempo pasa mientras pasas el tiempo analizando tus acciones:

Nunca lo bueno es suficientemente bueno y lo malo siempre es demasiado malo. 

Vendran tiempos en que no tenga tantos dolores de cabeza con mi sólo ser...o eso (des)espero

hablaba de mi...

...consentida, pobre de mente, cobarde, felizmente triste, agridulce, miedosa, desconfiada, sola, incomprendida, ambivalente, perdida, acompañada, blanco, acunada, sumisa, encontrada, confusa, negro, divertida, mascara, vulnerable, sensible, dedo, atontada, sin vida, culpable, tristemente feliz, engañosa, sin maldad malvada, atrevida, niña, manipulable, complicada, acertada, dormida, segura, clara, perezosa, sincera, invisible, atacante, insegura, angustiosa, dañina, credula, agua turbia, desconocida, curiosa, desencantada, mimosa, amigable, necesitada, senzilla, audaz, imbècil, nunca roca, equivocada, esto y aquello: todo, dèbil, vaga, soñadora, imposible, buena, seca, callada, alegre, angel endemoniado, ensimismada, erronea, dudosa, visible, un no, un si, asustada, esperanzada, ...

A la vida no quiero pedirle nada excepto que me haga constante. Sólo una. Que mi cabeza no quiera todo, que mi cuerpo no haga nada, que mi sombra no me anule.

No quiero gentes que me indiquen como soy, que me escriban el camino, ... quiero el mío siendo una constante, una única mente para un único acto.

Sólo quiero ser una constante.

que el vent se m'emporti...

A vegades és odiosdoloros haver de conviure amb mi mateixa.

Hi ha dies que m'és tan fàcil entendre'm, conèixer els meus errors, reconèixer el que vull... i d'altres en que tota una nit no és suficient per saber que em passa pel cap, que necessito, cap a on tiro, ...

El negatiu de tot plegat no és només el neguit per la meva ambivalència en les coses o la meva preocupació. El negatiu de tot plegat és el que comporta que jo sigui com sóc i faci el que faig: dolor, rabia, impotencia, ... fer renèixer la pena en els altres i, en mi, llavors, arrossegar culpa i tristor, merescuda... 

M'agradaria comprendre'm i pensar com penso, que al cap i a la fi no tinc intenció de fer mal... però de que serveix... si el mal es fa.

Vull calma, la meva, la del meu cap, vull la serenor de les coses, voler sempre el mateix... o que el vent se m'emporti.

07 juillet 2012

Laberinto particular

Mi corazón enjuto no puede latir, le cuesta... está paralizado por el miedo, por el devenir de las cosas.
Mi razón en cambio no para, haciendo añicos mi cerebro. Despiadada verdad la que me sucumbe, ganas de ilusión las que me matan.
Quiero quedarme quieta, quedarme donde estoy... quiero huir, alejarme... ambiguedades tan claras y tan comprensibles, tan amargas y tan desoladoras...
No quiero dar demasiadas explicaciones, no quiero marcarme un tiempo, no quiero que la gente pregunte si ya esta, si todo termino o para cuando... no quiero preguntarme que estoy esperando, ni que paso debo dar mañana... no quiero consejos, no quiero otra realidad otro punto de vista, quiero vivir mi tiempo y a la vez quiero no vivirlo.
Dónde estan mis fuerzas? Acaso las tuve alguna vez? Me quemo, me caigo de tanta esperanza y tanta ilusión, me caigo de tanta decepción, ...
Y si desaparezco... adónde voy? Y si me quedo... que me depara? Lo mismo? Lo mejor?


04 juin 2012

... buscando respuestas...



El amor aniquila al amante, lo trastorna, lo mata. Hay que morir de amor o matar por amor; en ambos, hay locura de amor.

Platón explicaba que el amor se entiende como una manía, una locura, un momento de enajenación durante el cual el enamorado deja de ser él mismo para convertirse en otro; deja de ser dueño de sus actos para ser el títere de fuerzas que están más allá de su control –la pasión, el deseo, el inconsciente- y que lo dominan por completo, cegándolo y poniéndolo a merced del objeto de su amor. Enamorarse es quedar prisionero, atado, como cantaba Janis Joplin, “ a una bola y a una cadena”. Significa en todo caso, ingresar en una espiral de dolor, de sufrimiento tan o más intenso que los breves momentos de placer que se obtienen a cambio.

Entonces, ¿para qué nos enamoramos?
La respuesta de Houllebecq es despiadadamente provocadora: “para frustrarnos y castigarnos el uno al otro”

Pedro Cornejo

01 juin 2012

Again

Tristessa, culpabilitat, presó, confusió, indecisió, por, depresió, dolor, feblessa, cobardia, insensatesa, ...

Quantes paraules podria dir pel meu estat d'ànim, quantes n'acabaré dient?

No puc més. M'aixeco i caic, m'aixeco i m'enganyen, m'aixeco i faig mal  a algu, m'aixeco i torno a caure... I sempre caic en el mateix... talment com aquell qui no s'aprèn la lliçó.

El cansament s'apodera de mi i no em moc, paralitzada. Només vull amagar-me, anar a algun lloc ben lluny, ben ben lluny i desaparèixer per segles.