18 mars 2008

Un día de croquetas

Llevo un día de croquetas...
no es en sentido metafòrico, i es que la verdad, después de tanta croqueta no puedo pensar...
Hoy, después de batallar con unas cincuenta croquetas, al final quemadas, requemadas y aceitosas, lo único que he conseguido es que me duela el estómago por no provar bocado.
Cocinar es complicado, aún teniendo una novia cocinera, una madre cocinera y una hermana aplicadísima...

Creo que voy a relajarme y dejar que me cuiden.
La próxima vez que quiera croquetas, recordadme que me vaya al bar, buffff...

3 commentaires:

Eyes a dit…

jajajajaja, es q las croquetas tienen tela, eh?

un saludo

delirante a dit…

a quien se le ocurre ponerse a hacer croquetas!!!
una tortilla, mujer, una tortilla!!

Aneke a dit…

M'ha agradat molt el teu blog, hi tornaré :)

Ah, i sort amb les croquetes la propera vegada que ho intentis, persevera ;)