20 mai 2008

I can't no more


No puedo más... y es que estoy harta de sentirme culpable, de no levantar cabeza, de pensar que va bien y ver que todo va mal, de sentirme triste cuando yo soy tan optimista, estoy harta de no dormir por las noches, de que no me dejen trabajar como dicta la ley, de tener que redactar cartas y esperar aprovaciones, de apuntarme a frances y hacer un examen de mierda, asqueada de que mi madre me llame quinientas mil veces para saber como estoy, de dormir durante el día, no puedo más de tener tanto y sentirme tan mal y fingir que estoy tan bien, medio bien o tirandillo, no me acostumbro con el hecho que casi todo el mundo se drogue,de que no haya agua en el río, me jode la frase quien bien te quiere te hara llorar, porque ostia, te tienen que querer mucho o se inventaron la frase para hacerte dudar más, estoy harta de microsoft, de mi adsl, molesta con la política, cabreada con no poder hacer nada provechoso, hartita de mi misma... bufffffffff... que harta... y es que no puedo más...

4 commentaires:

Hei Jei a dit…

mira a mí me pasa algo parecido conmigo misma, así que sólo puedo decirte: nos encontraremos el sábado un ratito en la movida que organiza la Ricci??? anda dí que sí ;)

muaks!

Anonyme a dit…

Una mica més de muscia que sempre va bé.

"Nous prendrons le temps de vivre
D'être libres, mon amour
Sans projets et sans habitudes
Nous pourrons rêver notre vie

Viens, je suis là, je n'attends que toi
Tout est possible, tout est permis

Viens, écoute ces mots qui vibrent
Sur les murs du mois de mai
Ils nous disent la certitude
Que tout peut changer un jour

Viens, je suis là, je n'attends que toi
Tout est possible, tout est permis

Nous prendrons le temps de vivre
D'être libres, mon amour
Sans projets et sans habitudes
Nous pourrons rêver notre vie"

George Mustaki "Le temps de vivre"

PD:Fa un parella d'anys vaig viure una situació molt semblant i costa tirar endevant quant tot s'et gira d'esquena, però has de ser valeta i afrontar les coses de cara, sense por, assumir i fer un pas més, perque son els petits pasos els que realment ens fan tirar endevant.

Una abraçada

a a dit…
Ce commentaire a été supprimé par l'auteur.
Eau a dit…

JEI: Pues he quedado, ya se lo comenté a Ricci, aún así espero luego pasar-me por el Kiut, así que si vais ahí igual nos vemos, eso espero :-)
ECLAIRE: M'encanta! M'agrada molt descobrir nous cantants, nova música! A veure si aconsegueixo fer passets, la veritat és que m'empipa veure'm així... merci :-)
AVENTURERA: No sé que me acaba de pasar que se me ha suprimido tu mensaje, perdona. Yo creo que debe ser eso, un síndrome primaveral agudo, jeje... A ver si nos vemos el sábado! Besos!